Όλο το ελληνικό αλφάβητο σ’ ένα απλό εύσχημο σχέδιο, γιατί όχι; Αυτή ήταν τουλάχιστον η πρωτόλεια ιδέα, αλλά μετά από πολλές σχεδιαστικές προσπάθειες ο σκοπός της έρευνας άλλαξε και διευρύνθηκε στο έπακρο, οι συμπτώσεις και οι συμφάσεις ήταν είναι υπεραρκετές στην σύγχρονη πεπαλαιωμένη ιστορία, ιδιαίτερα δε αυτής του εικοστού αιώνα που μας κόφτει εδώ στα κοντά, επειδή αναπόφευκτα πυροδότησαν νέες ερωτήσεις που πίεζαν να απαντηθούν εκτός του παραδεκτού συμβατικού και στυγνού πλαισίου, με γνώμονα λοιπόν την αλήθεια, την λογική αλλά και την διαίσθηση, θα αφουγκραστούμε την μαρτυρία του Ελληνικού Λόγου και τις απαντήσεις που φέρει αέναα. Όσο για το σχήμα, ευτυχώς δεν χρειάζεται να λιώσουν ποντίκια, γιατί η γεωμετρική παράσταση ενυπάρχει ήδη στα εικοσιεπτά γράμματα και είναι σύμφυτη της μουσικής συνθέσεως εξ αρχής.
 |
| Εικ.1 |
Η κάθετη διάταξη δείχνει αμέσως και το σχήμα, κάθε γράμμα εκτός από λεκτική αξία έχει και αριθμητική εδώ ΑΒ+Α, αφαιρώντας τα τρία γράμματα (Δίγαμμα, Κόππα, Σαμπί) ένα από κάθε στήλη(!) παύουμε να μετράμε-διαλογιζόμαστε παραδοσιακά και αστόχαστα εισχωρούμε βαθιά στο πεδίο της απόσπασης, κει ακρωτηριάζεται μεγάλο μέρος της μνημοτεχνικής ικανότητας και συνεπακόλουθα τα γλωσσικά ίχνη μέσα στο χρόνο νοθεύονται (sans-κριτικά), κυριολεκτικά χωρίς κριτική, εύκολα, ο κόμπος περνά άλυτος πια το σπασμένο χτένι και τούφα καρούμπαλο τυφώνας αντικόβει το DNA, στον λόγο, απλο-ποίηση σημαίνει πτωχοποίηση [πτωχός < πτήσσω = ζαρώνω από φόβο], κατ’ επέκταση η αντίληψη και η όποια δράση ακολουθούν την ίδια φορά.
 |
| Εικ.2 |
Σε οριζόντια θέση είναι ομολογουμένος πιο δύσκολο να το δεις με την πρώτη.
| |
 |
| Εικ.3 |
Ο Ζευς κατακεραυνώνει τον τυφώνα (Εικ.4) κλασσική Ελλάδα, όμως τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης γιατί αναπαριστά τον κεραυνό στο δεξί χέρι του Διός με το σχήμα του διπλού έψιλον; Ποια είναι η γνώση που κατέχει ο ελληνικός κόσμος της εποχής;
 |
| Εικ.4 |
Ξεκάθαρα, οριζοντίως ή καθέτως η αντίρροπη κεραία το διπλό έψιλον (Εικ.1,2,3,5,6), αυτό που συναντούμε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης και κάμποσοι ειδικοί προσπάθησαν να εξηγήσουν αλλά πιότερο συσκότισαν και απέτρεψαν άλλους με την πολυμάθειά τους παρά βοήθησαν την έρευνα, είναι το Ελληνικόν Αλφάβητον, αλλά θα δούμε στη συνέχεια και τι άλλο σημαίνει, αυτονόητα η θεσπέσια πολυσημία είναι αδύνατον να εξαντληθεί ή να αναλυθούν οι αμέτρητες πτυχές του Λόγου, εντούτοις είναι το έναυσμα, η Βάση.
 |
| Εικ.5 |
Ιδού και λίγη Κυνική γραμματική από το τρισήλιο σύστημα του Σειρίου, με ελάχιστη ανάπτυξη απ’ την (Εικ.5) στην (Εικ.6) το Σχήμα ή (2Ε), παίρνει αυτή την μορφή που είναι και η πιο γνωστή, για παράδειγμα οι Ντογκόν της δυτικής Αφρικής είχαν απίθανες αστρονομικές γνώσεις αιώνες πριν από τους σύγχρονους επιστήμονες κι όταν γιορτάζουν τις επαναπροσεγγίσεις του άστρου ντύνονται κυριολεκτικά το διπλό έψιλον προς τιμήν του, υπάρχουν και σχετικά βίντεο στο δίκτυο. Στην συγκεκριμένη περικοπή (Εικ.6) αχνοφέγγει συνειρμικά και το Γαμμάδιον το οποίο είναι επίσης μέρος του Λόγου όπως θα δούμε.
Τα γράμματα είναι αριθμοί και αντιστρόφως, άρα όταν μιλάμε εκφέρουμε ταυτόχρονα και αριθμούς ή καλύτερα αριθμητικές αντιστοιχίες, ώστε δεν θα ήταν ασύμφωνο με την δομική λογική του Ελληνικού Λόγου η μετατροπή των λέξεων σε αριθμούς και τανάπαλιν, με την επιπρόσθετη δυνατότητα μπορούμε να διαβάσουμε τους αριθμούς σαν λέξεις και εφόσον τα γράμματα στο Στερέωμα είναι αρχικά λέξεων (Άλφα, Βήτα κ.ο.κ.) και η πολυσημία τους δεδομένη, τότε και οι ερμηνείες επιβάλλεται να συμπλέουν, κατορθωτό στον βαθμό εκπομπής-λήψης και όλων όσων χάνονται εντωμεταξύ στον πολύβουο και άρπαξ βίο, ενίοτε και η ουσία. Σ’ αυτό το σημείο λίγη λεξαριθμητική είναι απαραίτητη.
Στην (Εικ.2) μετράμε κάθετα, (Άλφα―Ιώτα―Ρω) ΡΙΑ = 111, (Βήτα―Κάππα―Σίγμα) ΣΚΒ = 222, (Γάμμα―Λάμδα―Ταυ) ΤΛΓ = 333 κ.ο.κ. Εκατοσταριές. Υπέροχη απλότητα και απόλυτη αριθμητική ισορροπία.
Στην (Εικ.1) παρατηρούμε την ανάπτυξη της τριάδος κάθετα, τρεις στήλες των εννέα 3Χ9, σε πρώτη ανάγνωση η διάπλαση φαίνεται καθοδική και μολονότι σωστά εγνωσμένο συνάδει μερικώς του όλου, διότι το Σχήμα = Λόγος εκτείνεται προς όλες τις κατευθύνσεις εξίσου διαδραστικά, όσο αντιφατικά κι αν βομβεί τώρα ο μυαλωμένος σφήξ.
Το άθροισμα της πρώτης στήλης (Άλφα―Θήτα) είναι 45 = ΜΕ = ΜΕΓΙΣΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, της δεύτερης (Ιώτα―Κόππα) 450 = ΥΝ = ΥΨΙΣΤΟΣ ΝΟΥΣ, της τρίτης (Ρω―Σαμπί) 4500 = ,ΔΦ = ΔΥΝΑΜΗ ΦΩΤΟΣ, πολλά εννιάρια αλλά δεκαπλασιασμός του αθροίσματος από κίων σε κίονα, τέλος η τριάδα συνδέεται κέντρον (Εικ.1,2,3,5,6), η Ένωσις είναι πάντοτε στο 5 = Ε = ΕΝΕΡΓΕΙΑ ~ 50 = Ν = ΝΟΥΣ ~ 500 = Φ = ΦΩΣ, το άθροισμα των οποίων Ε + Ν + Φ = ΦΝΕ = 555 δίνει πυθμενικό λεξάριθμο τον πρώτο τέλειο αριθμό F = 6.
 |
| Εικ.6 |
Σε όποια μηχανή αναζήτησης γράψουμε (1488 Ναζί) θα ξεβράσει τα ίδια αποτελέσματα, όλοι οι ελεγκτές γεγονότων συμφωνούν. Επιγραμματικά: Το Η (Χα γερμανιστί) είναι το όγδοο γράμμα της γερμανικής αλφαβήτας και με διπλασιασμό γίνεται ΗΗ (ΧαΧα) 88 και δηλώνουν Heil Hitler (Ζήτω Χίτλερ). Το 14, δεκατέσσερις λέξεις που είπε κάποιος νεοναζί πολύ αργότερα στην Αμερική, περισσότερα άνετα στο διαδίκτυο.
Κάπως σαν να ξεμακραίνουμε από το θέμα μας, για να δούμε, ας εξετάσουμε το ζήτημα με σειρά παλαιότητας και καταρχάς από το Ελληνικόν Αλφάβητον το αρχαιότερο πάντων, όλως τυχαίως και δω το όγδοο γράμμα είναι το Η (Εικ.1,2) οπότε εις διπλούν ΗΗ, αλλά τι σημαίνουν; Πλάι πλάι δυο Ήτα παρουσιάζουν αριθμητική αξία δεκαδικού αριθμού μόνο 8,8 ενώ η λεκτική διασώθηκε στο μέγιστον αναλλοίωτον φάος, Η = ΗΛΙΟΣ και διπλό ήλιο στο ΗΗ που όμως φανερώνει και έναν τρίτο κεντρικό στην ένωσή τους, έτσι, ΗΗ = ΤΡΙΣΗΛΙΟΝ, δηλαδή τρεις Ήλιοι εκπέμπουν Ενέργεια ένθεν και ένθεν και έλιξ, αν ήθελαν οι παππούδες μας να γράψουν τον αριθμό 88 θα το έκαναν απευθείας ΠΗ = ΠΥΛΗ ΗΛΙΟΥ, αντ’ αυτού απεικονίζουν με συγκεκριμένο τρόπο απέριττα λακωνικά και επιτέλους ευμνημόνευτα Τον ΛΟΓΟ (Εικ.5).
Το 14, ένας τόσο σημαντικός αριθμός άφαντος! Και όταν τελικά αποκτά ξανά φήμη είναι απλώς και μόνο για να κατασυκοφαντηθεί εκ νέου να σιωπήσει την μνήμη, ανανέωση διαγραφής με αρωγούς τα ψυχοφθόρα φώτα της αρνητικής δημοσιότητας και τον βλαπτικό κύριο παπαγάλο, ταγγό απομεινάρι από κόκκινο ξινό λάχανο του χορτοφάγου οδηγητή με το ιδιότυπο ταλέντο του ερεθιστή εντέρων και ματ μύσταξ εξειδίκευση στους λουκανοφάγους.
Εκ των προτέρων 14 = 50, η απόδειξη έρχεται καταπόδας, μια τυχαία ανακάλυψη στο Δίον Πιερίας το 2003, έφερε στο φως ναό του Υψίστου Διός ή όπως αναγράφεται στο ιερό «Διί Ὑψίστω», το αξιοπερίεργο και αρχικά ακατανόητο λόγω άγνοιας, είναι η πλαισίωση του ναού με 14 αετούς, να ήταν 12 εντάξει 16, 18, 9 πάλι θα βρίσκαμε μια εύλογη απάντηση έστω περιττή, όμως αν δεν ήταν 14 οι αετοί θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικά 50, αλλά μάλλον για λόγους οικονομίας και εναρμόνισης με τον χώρο και τους άλλους ναούς στα πέριξ ενδεχομένως και τα ενεργειακά ρεύματα ίσως και ο προσανατολισμός να ώθησαν την κατασκευή σ’ αυτές τις διαστάσεις.
Ήδη γνωρίζουμε τον ομφαλό του Σχήματος το δεκατοτέταρτο (14) γράμμα Ν = 50 και είναι, καθώς δείχνουν οι άριστοι οιωνοί ο Ύψιστος Νους του Διός.
Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας στις αρχές του εικοστού αιώνα και ειδικά στα μέσα μαζικής προπαγάνδας, ραδιόφωνο, μεγάλη οθόνη και μετέπειτα η τηλεόραση εγκαινίασαν μια νέα εποχή άτυπης υπακοής, η μακάβρια τελετή ο (Β΄ΠΠ) δεν θα μπορούσε παρά να έχει πολλαπλές επιδιώξεις, (το κρυφό χέρι φράζει το ημισφαίριο-μάτι και αιώνες τώρα τα όρνεα τσαλαπετούν οκταράκια διά να εκμηδενίσουν τον σπόρο του κουκουναριού *), το αμαύρωμα των Ιερών Ελληνικών Συμβόλων του Λόγου και της Μνημοσύνης -ίσα ίσα τραβηγμένο- ήταν κατά το μάλλον ο πρωτεύων στόχος. Μα όλες οι κραυγές ένας πελώριος αιμοβόρος αντιπερισπασμός; Εξωφρενικό ακούγεται και μη χειρότερα προκάτ ή ευκαιρία; Οποιαδήποτε ομοιότητα με σύγχρονα παρδαλά συμβάντα δεν είναι συμπτωματική.
* Κωνάριον > κουκουνάρι = επίφυση. Νου-νου· αξίας η Σύνδεσις.
 |
| Εικ.7 |
Ο Ύψιστος Νους είναι κατεξοχήν Μουσικός.
Το Κόσμημα δημιουργείται μουσικώς, τα φθογγόσημα συνθέτουν το εννεάγραμμο και όλες οι γραμμές είναι συλλήβδην και νότες, δονήσεις, κύματα, ήχοι, ηλεκτρισμός, μαγνητισμός, φως, χρώματα, ομφή, γράμματα, λέξεις, συχνότητες… και βαθμηδόν οι διαφορές τους παύσεις τήξεις πήξεις και παραλλάξ άφθονα, ο Λόγος οικονομεί λαμπρά, τίποτα δεν πάει χαμένο.
 |
| Εικ.8 |
Εννεάγραμμον έναντι πενταγράμμου. Στην (Εικ.8) συνεχόμενα σχεδιασμένα κάθετα δύο διπλά έψιλον και οριζόντια ολούθε συνενωμένα, ενδεικτικά και τα γράμματα περιμετρικά και στη μέση, θα μπορούσαμε να το ιχνογραφήσουμε και με (500⁹) αλλά θα τυφλωνόμασταν αμειβόμενοι οπωσδήποτε από την ακτινοβολία, έτσι δα· θα αρκεστούμε καταρχήν στον τρόπο εκδίπλωσης του Σχήματος, ο ορισμός των γραμμάτων και ως χωροχρονικά σημεία είναι εκ των ων ουκ άνευ, συνδέοντας τα λεξικά (κάθε γράμμα είναι) σημεία μεταξύ τους εγγράφονται οι φράσεις της συμπαντικής μελωδίας με τάξη και αρμονία. Όπως είπαμε κιόλας παραπάνω δεν υπάρχει όριο στις παραλλαγές.
 |
| Εικ.9 |
Επιστρέφουμε στην Μονάδα με καθρέπτη και οδηγό μας το εύληπτον (Εικ.9), οι συναρμογές είναι πολλαπλές, οριζόντιες, κάθετες, χιαστί και άλλες ακόμη πολυπλοκότερες παρακάτω, η ταχύτητα μετάδοσης προς όλες τις κατευθύνσεις είναι απαράμιλλη και ζητούμενο για την εξάλειψη όσο και μηδαμινών ετεροχρονισμών, τα κέντρα πολλαπλασιάζονται ακτινωτά ταυτόχρονα της αεικίνητης μουσικής αντίστοιχα των μερών, οι μονάδες με τις αλλεπάλληλες στρώσεις τους δημιουργούν άπειρα κέντρα στο πλέγμα, ακριβώς γι’ αυτό αυτοαναιρούνται, ο Λόγος εδρεύει ακαριαία παντού ομφάλιος.
 |
| Εικ.10 |
Τα Λογο-ψαράκια χορεύουν το χάος, συνωδά τω Νόμω.
 |
| Εικ.11 |
Ενωμένα. Πεντακάθαρα και ξάστερα πλέον διακρίνεται και το Γαμμάδιον, αν ακολουθήσουμε νοερά από οποιαδήποτε πλευρά τ’ αχνάρια των γραμμών (Γάμμα―Γάμμα και Δίγαμμα―Δίγαμμα) δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας, το Γαμμάδιον είναι ο ελικόμορφος συνδετικός αρμός στην πλέξη του Λόγου, υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που πιστεύουν στην δεξιόστροφη κίνηση και πως σημαίνει τούτο και οι άλλοι στην αριστερόστροφη τ’ άλλο, στην πραγματικότητα αυτό είναι το πρώτο βήμα στην κινούμενη αρένα της διαίρεσης και της ευτράπελης κυλιόμενης σχετικότητας, παιγνιωδώς επιλέγεις την μια ή την άλλη άποψη-συσκευή κατακερματισμού της νόησης, (Εικ.11) κοιτάς απ’ αριστερά συστρέφεται δεξιώς κοιτάς από δεξιά συστρέφεται αριστερώς, το εναλλασσόμενο ρεύμα κυλά απρόσκοπτα και προς τις δύο κατευθύνσεις στον ίδιο αγωγό, οι φαινομενικές συγκρούσεις είναι οντάρια.
Στον Δυτικό κόσμο η χρήση του ήταν εκτεταμένη μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα όλοι το ήξεραν σαν σύμβολο καλής τύχης, αθλητικές ομάδες, επιχειρήσεις, μόδα, διακόσμηση αλλά και υδατογράφημα σε χαρτονομίσματα, πληρωτέαι επί τη εμφανίσει και εν σκότη 21ου αδιαλείπτως.
Το ΕΝ Επινοεί την Κοσμογονική Ψυχή, τις Δυνάμεις της Δημιουργίας.
 |
| Εικ.12 |
Η αμέριστη απορροή του Θείου Κάλλους σε όλο της το μεγαλείο, ο αυγερινός, ο αποσπερίτης, ο εωσφόρος (ο την ἕω φέρων, δηλαδή την αυγή ήγουν φως), ο λαμπρότερος Αστήρ, η Ουράνια Αφροδίτη.
Οι πλανήτες Αφροδίτης-Γης έχουν σχέση ισχυρού φωτεινού γάμου ή απλούστερα αναλογία χρυσού κανόνα, τα δεκατρία Αφροδίσια χρόνια αντιστοιχούν σε οκτώ Γήινα 13:8 = Φ γύρω από τον ήλιο.
 |
| Εικ.13 |
Το μεγάλο σχήμα αριστερά είναι η διαγραφόμενη τροχιά του πλανήτη, γνωστή και ως πεντάγωνον ή ρόδον της Αφροδίτης (η ομοιότητα με το λουλούδι της ζωής είναι εμφανής) και ακριβώς από κάτω τα τέσσερα μικρά σχηματάκια στιγμιότυπα από τον Κοσμικό Χορό της.
Τα πρώτο στιγμιότυπο κάτω αριστερά είναι ίδιο με κουκουνάρι, δείκτης οι αριθμημένες σπείρες δεκατρείς μπλε δεξιόστροφες και οκτώ κίτρινες αριστερόστροφες σ’ ένα κουκουνάρι, εντελώς συμπτωματικά η Αφροδίτη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της δεξιόστροφα, αντίθετα από τους περισσότερους πλανήτες μεταξύ αυτών και η Γη, όπως άνω και κάτω.
Στο δεύτερο στιγμιότυπο οι συνοδικές θέσεις (όταν Ήλιος-Αφροδίτη-Γη ευθυγραμμίζονται) πέντε τον αριθμό, πραγματοποιούνται κάθε 584 μέρες διαιρούμενες με 365 πάλι Φ, σ’ αυτό το σχήμα αναγνωρίζουμε και την σφραγίδα των πυθαγορείων το πένταλφα ή πεντάγραμμον το οποίον· είναι γεννήτρια χρυσών τομών Φ = 1+√5:2 = 1,618…, αλλά για τους πυθαγόρειους ήταν και το Ιερόν Σύμβολον της Υγιείας, Υ = Ύδωρ, Γ = Γη, Ι = Ιδέα (Πυρ), ΕΙ = Αιθήρ, Α = Αήρ, τα τέσσερα στοιχεία της φύσης δεμένα με τον Αιθέρα, η πεμπτουσία, τοποθετημένα περιμετρικά στις αιχμές της πεντάλφας με το Δελφικό ΕΙ στην κορυφή και όχι αλλιώτικα όπως το παρουσιάζουν κάποιοι επισήμως και το αντιγράφουν οι περισσότεροι επικολλώντας και διαιωνίζοντας το σφάλμα αδαώς, παραποιούν, από τα διαστρεβλωμένα κατάλοιπα του ελληνικού λόγου και τα διάφορα γλαφυρά συρματοπλέγματα επιτήδειων εργολάβων, μία απ’ τα ίδια και οι κακεντρεχείς συσχετισμοί των Ιερών Συμβόλων της Γνώσεως με χλωρά κέρατα και ανυπόστατα σατανιστικά σκιάχτρα συν-υποκινούμενα και τεχνολογικώς ψιτ απόκοσμα, εκτός από θανατόφιλες τραγικοκωμικές και μις-ανθρωπιστικές μεθοδεύσεις αποτελούν ουσιαστικά Ύβρις, πλην, εξακολουθούν να διαβρώνουν τους ανέμελους τηλενόες με συνέπεια.
Οι Έλληνες κατεβάζουν τα σύμβολα, τους αριθμούς, τις ιδέες, τα δεδομένα από τον ατόφιο Δια-συμπαντικό Κώδιξ, δεν έκαμαν μήτε έλεγαν ότι τους κατέβαινε στη γκλάβα.
Ανάμεσα στα κουκουνάρια η χρυσή ακολουθία Φιμπονάτσι σε δύο κάθετες αντεστραμμένες όψεις, ξεκινώντας από τα μικρά τετραγωνάκια μέσα ακολουθούμε τη σπείρα 1,1,2,3,5,8,13,21… οι δύο πρώτοι αριθμοί είναι το 0 και το 1 και κάθε επόμενος το άθροισμα των δύο προηγούμενων, περισσότερα για τον Νονό στο δίκτυο, πάντως μοιάζουνε πολύ με τις σπείρες στο κιονοειδές ανθοδοχείο με τα γεωμετρικά άνθια (Εικ.14) ρόδακες ξετυλίγουν σπείρες, γαμμαδιακοί μαίανδροι και σπείρα ακατάπαυστη.
Με άλλα λόγια γεωμετρικά, η «μεγάλη έκρηξη» ήταν απολύτως ελεγχόμενη και ολάκερο το Σύμπαν εκσφενδονίστηκε στις θέσεις του με έμψυχη ακρίβεια χρυσής συμμετρίας.
 |
| Εικ.14 |
Συνεχίζουμε (Εικ.13) και το οκτάκτινο αστέρι της Αφροδίτης είναι κι αυτό άλλη μια γεννήτρια χρυσών τομών ανά 45°σε κλίμακα 5:3 = Φ περιμετρικά, 225° : 135° = 1,66… δεν είναι το ακριβές Φ = 1,618… αλλά μάς δίνει και το σχήμα του κύκλου.
Οι συνάψεις των (Άλφα―Σαμπί και Ρω―Θήτα) αυτό το (Χ) που σχηματίζουν είναι το Χάος αλλά και η Χάρις! Η Αφροδίτη! Η Δυάς. Το Χάος είναι η κυρίως Ύλη που θα δεχτεί την Θεία Δημιουργία, όχι ακόμα Χάρις―Αφροδίτη αλλά διττή απαρχής, η Δυάς είναι η Πρώτη Κίνησις και Ιερά Τετρακτύς, η Θήλεια Ενέργεια, όταν πληρωθεί ο χρόνος δονείται ηχεί διαμορφωτικά και η Μονάς, το Σχήμα (Εικ.5), τούτη η Ιερά Τετρακτύς είναι διπλή (ΗΗ) ενισχυμένη δύο σε μία, Ανάγκα διότι πρόκειται να μεταμορφώσει και εντέλει να ενσωματώσει το Χάος μες στο φωτογονικόν φορτίον του Λόγου, στον οποίον Άρχει ο Ζευς, η Άρρεν Ενέργεια, η Κοσμική Συνουσία Έρως Αφροδίτης―Δία Δημιουργεί την Τριάς ή Τετρακτύς Πεταλούδα (Εικ.12). Πλάσις, το αμορφοποίητο αβυσσαλέο Χάος―Αφροδίτη όταν σμίγει με τον Δία―Λόγο μεταβάλλεται σε Αφροδίτη―Χάρις, Τριάς πλέον, Ποιούν το Κόσμημα.
Από εδώ πηγάζει και ο μύθος = λόγος του Ερμαφρόδιτου που τόσες συγχύσεις και παρερμηνείες έχει προκαλέσει, αλλά και ο πλατωνικός κόσμος των ιδεών και οι οκτώ και ογδόντα Ύμνοι του Ορφέως και… ΟΛΑ.
Επιπλέον είναι και ο λόγος που οι πυθαγόρειοι λογάριαζαν πρώτο αριθμό το τρία, διότι η Μονάς και η Δυάς είναι Κοσμογονικές Δυνάμεις και δεν υπολογίζονται αριθμοί.
 |
| Εικ.15 |
Έλικας το Γαμμάδιον, απερίγραπτη αλληλουχία, σ’ αυτήν την μετά βίας απλοϊκή εκτύλιξη με μόλις δυο Τριάδες σταυρωτά, νοούμε τον πολύρροδο Θείο Λόγο όπου ρέει διά του Αιθέρος ρομβηδόν.