Κλειδίον 13

 

ΚΥΔΟΣ 

 

Κύδος -ου (ο), όνειδος, ύβρις : κύδου δίκην ὁφείλειν.

Κῦδος -εος (το), δόξα, φήμη, τιμή, ιδίως δε η εν πολέμω κτωμένη : μέγα κῦδος Ἀχαιῶν.

Κλειδίον 12

 

Ω και Α ! Νους

Κλειδίον 11

 

Νέκυια 21

 

Ένασσα ενασκώ άνεση πάσο!

 

Νερόβραστο εκχωρητήριο αιώνων κτήσεις καταρρέουν όλες ηδονικά, σουρούπωσε στην ξαφνικοιτίδα παραγράφεται εν καρδίη το παρελθόν και τα αποδεικτικά δεν θάβονται επιδεικνύονται από μασκοφόρους αποποιητές και λοιπές χρυσές βούλες.

 

Ολημερίς επαναληπτική αναπαράσταση των πρωτοκόλλων θήτα, της μη πληροφορίας εμπέδωση μέχρι αναλγησίας, τα θύματα είναι καλύτερα να μην θυμούνται τις τραυματικές ζωές τους, νόστος; Για πού;

Η εκτέλεση του πλάνου χρήζει τελετουργικού, θυσιάστε! Στα εικονικά δάση που φύονται μόνο προγράμματα, θυσιάστε! Μυριάδες εκατόμβες στο τεχνο-Τειρεσία.

 

Θρησκευτική σάρωση μπαρ-μπαρ, αποβολή μιασμάτων και εαυτού ταχύ τεστ άφεσις κασκαρίκα ταυτότης παρανοϊκοί μπλαζέ κανίβαλοι καρνάβαλοι δεύτε λάβετε συγχωροσκάν, ανάπαψη, βα!

Σκύλο πάρε πιλάλα το δεσμωτήριό σου.

 

Καραβιές και κάτω στα ψηφιοκρατικά κιτάπια του ληστρικού κόλπου μαινάδες κοινωνικής δια-πίστωσης σούπερ μάρκετ και τα μονόκλωνα συνθετικά όντα δω τώρα τσινάνε, κάτι τινάγματα νευρασθενικά σχεδόν θεατρικά από τις ευωδιές της ικμάδας αναμνηστικά κατά κάποιο τρόπο ενοχλούνται, παράταιρη γλωσσοφθορά οριακή νεκροειδής μούγκα άπνους Βεβηλώνα.

Κλειδίον 10

 

Μηδενός ευχές

 

Σκόρπιοι κόκκοι σουσάμι στην κουλούρα βρισκόμαστε κρυφοκαβάλα στο μηδέν, παλλόμενα τόξα ελεύθερες χορδές με υπερένταση και να! Βάλλουμε -στο κέντρο σπάει ο ανάξιος κύκλος- σαΐτες στο κενό.

Κλειδίον 9

 

Κρουνός μολύβι

 

Θυμάμαι, όλα γίνονταν με τα χέρια ίσαμε σήμερα δώρο ή νοίκιασμα, της επιδεξιότητας ή τουλάχιστον της επαφής, τώρα μόνο τα πλαστικά έχουν αξία κι αυτά λήγουν ομοίως, απτά τέλος, τύπωσέ το!

 

Ξυπνώντας όψιμα εφιάλτης. 

 

Το τέλος της εποχής των ανθρώπων και ο επικήδειος ρόγχος σου -αύριο ήταν ωραία μέρα- δεν θα γραφτεί, αξίζει μία προσπάθεια η καταστροφή;

Κόβει τα εξοργισμένα αυτιά του και στα σφεντονίζει κατάμουτρα ο ζωγράφος, συ τρελό τον κατεβάζεις ενώ υστερικά ’πιμένεις να σαλαγιέσαι... Γαϊδουριά.

 

Όσο λείπει περιπλανιέμαι στην γυμνή της πατούσα.

 

Χτίζετε τον νέο άκοσμο ερωτευμένοι με το συναισθηματικό παραγάδι του υπεράνθρωπου μαθουσάλα, εσείς! Είστε τα υλικά οικοδόμοι, ένα θηλαστικό τείχος τροφοδοτικά, τροποποιημένα οργανικά κομπιούτερ τσιπ και η σκέψη σας... Δαμάσκηνο με πυρήνα, για πάντα εικονική.

 

Ο μωρόσοφος δεν θαυμάζει.

 

Σπείρα σπείρες σπέρνει, δημόσια αγάπη ο πλησίον εξ οφφίκιον αγαθά παπιονάκια, προπέτασμα πανδειμίας το ανάθεμα.

Όποτε συναπαντώ εξωγήινους ομιλούν πάντα σπαστά αγγλικά(!)

 

Ετοιμόρροποι χειροκροτείστε!

Υπάρχει και το εμείς για επιδόρπιο, χειροκροτείστε! Οδηγεί ο νεκρός ηγέτης και είναι αδιαμφισβήτητος.

 

Το χειροκρότημα ήταν απλούστατα η επιβεβαίωση της δουλοποίησης.

Κλειδίον 8

 

Ηχώ

 

Τροχιοδεικτικά στο Κόσμημα πλέω, Αυτοκράτωρ.

Κλειδίον 7

 

Αθανασία

 

Η επιδίωξη της απόλυτης υγείας στοιχειώνει

Πα τα φαντάσματα λιμάρουν το κενό τηρούν από τα φινιστρίνια

Διονυσιακοί βιοπαλαιστές βυζαίνουν μάτι μάτι την απομόνωση στα γεμάτα

Σέρνουν

Θαμπάδα γκαστρωμένη

Πειραματικά είδωλα

Εκπίπτουν νιφάδες απ’ τον ουρανό κι όλο ξεχνώ κι όλο...

Κλειδίον 6

 

Ρυάκι σε ξύλο

 

Σβουρά η πλάνη σου πεκινουά κανείς και δήθεν καθαρισμός προσώπου ομοιάζει ο πάτος δυο ουράνια τόξα που τέμνονται σε μια σπηλιά το τελευταίο ελεύθερο μέρος ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης καταρτισμού αντιστασιακής αναβάθμισης του κούκου βραχνό λάλημα μπάσο και οι σειρήνες νυκτόβιες εκπαιδεύτριες βρικολακιάζουν σφαλιστό χαράτσι ηώς και γλυκοτροχάζουν τα λωτοφάγα έθνη μακάρια βοούν βίο βωμού, βαρκούλες αρμενίζουν.

Κλειδίον 5

 

Ανθρακεία

 

Βασικό επίδομα και δώμα διακοπών για όλους, υποχρεωτικά, λιτή επίπλωση σχεδόν τίποτα το φαγητό τυπωμένο στα μέτρα σου, πας θέα στην ηλεκτρονική ταξιδεύεις καν πραγματικότητα όλα επί πιστώσει απαράτ, άπαξ το ισοζύγιο των πόντων σου λέει, μη χολοσκάς άθικτε τουρίστα, γκρουπ; Καταργήθηκαν προ... Μα ζεις πράσινα ελέγχεσαι βιομετρικά ασφαλώς και στην αμάρα το νου σου, ξεκολλημό γρήγορο να ’χεις αγαπητέ Πλατς, το περιβάλλον ελλοχεύει, πλατς συν πλατς... Πλην ξοφλάς.

Κλειδίον 4

 

Εδώ και ώρα

 

Το σύστημα μεταβιβάζει την κυριότητα και τα δικαιώματα επίσημα στην ποινική ράβδο, με οικουμενική κλιματικά ιονισμένη τεχνολωλάδα μεταμφιεσμένη σε δυσοίωνο αναπνευστικό αλφαβητάρι, σκιές από το άδυτο εκμαγείο ιερατικοί αρχαιοκλόποι στη βιτρίνα, ανάλλαχτα το μονότονο μάτι επιτηρεί ανθρωπόμορφες χρήσεις και η ταχυφημία μοστράρει ως κανονικότητα τα αποστραγγισμένα στάχυα της λήθης.

 

Η νέα τελική δύση ανατέλλει κροταλίζοντας μπιχλιμπίδια, ρουφά τα σουσούμια, μάσκα λίγο! Δεν ξεχωρίζει η μορφή και οι αντιδράσεις καθιζάνουν ανεξίτηλα γεροντικά γαβ γαβ και κάτι ψιλά, πέταλα στις μπότες.

 

Καθοδικά άφυλα φαντάσματα διανύουμε κύκλους, μινόρε πρώην αντάυγειες, κοιτώντας να αλλάζουν τα πάντα κοιτώντας, τόσους παρά τόσους... Δω, τα έτη δεύτερα ψηφιακά, σβένουν.

 

Στο κατώι απλώς υμνούμε μια διάθλαση ριζωμένη στην απόφυση του χρόνου, μέλη αυτής της καταναγκαστικής σκίζας μνηστήρες επί τόπου ξένοι, καταφορά της ήβης στεριανοί.

Κλειδίον 3

 

0,3%! 

 

Οι πατητές της σαύρας δεν ακροάζονται στη νέα έρημο, τα κορμιά ξεχαρβαλώνουν στο σκοτάδι αντιλαλούν πυράδα ταχύτητα, κεκτημένα μέλη παραχωμένων ηλιακών τικ αναμνήσεις.

Κλειδίον 2

 

Όραμα

 

Φλεγόμενος μπάφος ασπρόμαυρα ακούσματα κραδασμοί και μεσημεριανές ειδήσεις, τρελάδικο ολκής πανοραμική θέα ρετσίνι πεύκα ακίνητα φύλλα αποβλακωμένοι απειλητικοί κλώνοι σακοράφες, εμπρός στις κόρες ένας διοπτροφόρος παρουσιαστής ανακοινώνει το μακελειό των διπλανών, οι αγαθοί γείτονες σαστισμένοι «ευγενικός, ήσυχος άνθρωπος ήταν!…» φάρμακα δράκες μούντζες καταστέλλεται το ξέθωρο καθημερνό τους, κύβοι ζωμού λαχανικών προσπέφτουν στα κωφάλαλα μύχια καταπέλτες της βούλησης κατακόρυφα ακορντεόν μαριονετικής παλιλλογίας αυτανάφλεξη «αν…» ξεροψημένα έγκατα φρενήρους αναχαίτισης μισθώνονται τανυσμένες ανάγκες εσωτερικοί κόσμοι, ήσυχη ζωή πρεζόνια.

 

Τρυφερότητα αιδήμων μπράβου ενοχή τ' απομεσήμερο καταχωνιασμένο ωμό, πανηγύρι προμελετημένο κέφι μπίρας παραδοσιακές φορεσιές τρομπονιστοί πήδοι κλαπατσίμπαλα παίζουν κάτι φροντίς εμβατήρια, τροχοδρομούν ανάπηροι, ηλικιωμένοι, ήρωες, συνοδοί θεατές μούμιες και, στα χαλίκια πρόσχαρη αλαφροπαλάντζα η νιότη κάπως μεταμφιεσμένη γαβγίζει ε-επιτίθεται με μπαλονένια χρωματιστά σπαθιά «αέρα!» στο φακό.

 

Σμήνη αντίγραφα μωρά παιδάκια περήφανες μαμάδες και παλιομοδίτικα καροτσάκια με άσπρες μεγάλες ρόδες ταρακουνιούνται στο οδόστρωμα, καμπανάκι κανάλι, οπ! Ξέμπαρκο οξύ φορτίο, μπέμπης ο περπατημένος φαρσέρ πουδραρισμένος έχει στήσει πλανόδια ενέδρα στους περαστικούς που όλο και ζυγώνουν να… Μπουμπουνιστούν; Τ' αφράτο μάγουλο φουσκώνει προετοιμάζει την γκρινιάρα πρόγκα χωμένη στα ούλα, απότομα! Σώθηκαν! Χαίρονται! Πληρώνουν! Τρομάρα τους μέσα! 

 

Ράτσα, πλαστικές σακούλες οι εθελούσιοι καθαριστές μισής αρχοντιάς καταπόδι στον ποπό του σκύλου εφημερεύουν, τετράποδη μετά σαρκική ευφορία.

 

Ομοιώματα άνυδρης γης αδιάστατα πρόσωπα γρίλιες κατασκευασμένα με αμμοβολή θαρρείς τοποθετημένα ανάμεσα στους ώμους δυσοίωνες πυξίδες, τρεμοφέγγουν κομπλαρισμένα λαμπιόνια, στο κάθε πέρασμα το κεντρικό ορόσημο εκπέμπει υπόηχους κωδικοποιημένα μηνύματα για αυξήσεις στην τιμή του νερού και τρομοκράτες από μακρινές οάσεις ζωσμένοι αδειανά χέρια εισβάλουν στη χώρα οικοδίαιτα νοσταλγοί, πλειάδες ίσκιοι κρόσσια.

Κλειδίον 1

 

Όλοι Φώτα

 

Ποιοι είναι αυτοί οι σκοτεινοί

Το έρεβος φέρουν σάμπως περήφανα στα μάτια

Τούτοι οι άλλοι που έτσι δα κοιτάν, με μόχθο

Και λογική δεν πιάνουν μήτε γι’ αστείο

Οι μασκοφόροι

Εγκατέλειψαν

Το φως

Οι αγάπες μας

Μόλις χθες...

Πώς

Την ύστατη στιγμή

’μείς σύντρελοι να δώσουμε για όλους