Εδώ και ώρα
Το
σύστημα μεταβιβάζει την κυριότητα και τα δικαιώματα επίσημα στην
ποινική ράβδο, με οικουμενική κλιματικά ιονισμένη τεχνολωλάδα
μεταμφιεσμένη σε δυσοίωνο αναπνευστικό αλφαβητάρι, σκιές από το άδυτο εκμαγείο ιερατικοί αρχαιοκλόποι στη
βιτρίνα, ανάλλαχτα το μονότονο μάτι επιτηρεί ανθρωπόμορφες χρήσεις και η ταχυφημία μοστράρει ως κανονικότητα τα αποστραγγισμένα
στάχυα της λήθης.
Η νέα τελική δύση ανατέλλει
κροταλίζοντας μπιχλιμπίδια, ρουφά τα σουσούμια, μάσκα λίγο! Δεν
ξεχωρίζει η μορφή και οι αντιδράσεις καθιζάνουν ανεξίτηλα γεροντικά γαβ
γαβ και κάτι ψιλά, πέταλα στις μπότες.
Καθοδικά άφυλα
φαντάσματα διανύουμε κύκλους, μινόρε πρώην αντάυγειες, κοιτώντας να αλλάζουν τα πάντα κοιτώντας, τόσους παρά τόσους... Δω, τα έτη δεύτερα ψηφιακά, σβένουν.
Στο κατώι απλώς
υμνούμε μια διάθλαση ριζωμένη στην απόφυση του χρόνου, μέλη αυτής της
καταναγκαστικής σκίζας μνηστήρες επί τόπου ξένοι, καταφορά της ήβης
στεριανοί.