Κρουνός μολύβι
Θυμάμαι,
όλα γίνονταν με τα χέρια ίσαμε σήμερα δώρο ή νοίκιασμα,
της επιδεξιότητας ή τουλάχιστον της επαφής, τώρα μόνο τα πλαστικά
έχουν αξία κι αυτά λήγουν ομοίως, απτά τέλος, τύπωσέ το!
Ξυπνώντας όψιμα εφιάλτης.
Το τέλος της εποχής των ανθρώπων και ο επικήδειος ρόγχος
σου -αύριο ήταν ωραία μέρα- δεν θα γραφτεί, αξίζει μία προσπάθεια η
καταστροφή;
Κόβει
τα εξοργισμένα αυτιά του και στα σφεντονίζει κατάμουτρα ο ζωγράφος, συ
τρελό τον κατεβάζεις ενώ υστερικά ’πιμένεις να σαλαγιέσαι... Γαϊδουριά.
Όσο λείπει περιπλανιέμαι στην γυμνή της πατούσα.
Χτίζετε
τον νέο άκοσμο ερωτευμένοι με το συναισθηματικό
παραγάδι του υπεράνθρωπου μαθουσάλα, εσείς! Είστε τα υλικά οικοδόμοι, ένα
θηλαστικό τείχος τροφοδοτικά, τροποποιημένα οργανικά κομπιούτερ τσιπ
και η σκέψη σας... Δαμάσκηνο με πυρήνα, για πάντα εικονική.
Ο μωρόσοφος δεν θαυμάζει.
Σπείρα σπείρες σπέρνει, δημόσια αγάπη ο πλησίον εξ οφφίκιον αγαθά παπιονάκια, προπέτασμα πανδειμίας το ανάθεμα.
Όποτε συναπαντώ εξωγήινους ομιλούν πάντα σπαστά αγγλικά(!)
Ετοιμόρροποι
χειροκροτείστε!
Υπάρχει και το εμείς για επιδόρπιο, χειροκροτείστε!
Οδηγεί ο νεκρός ηγέτης και είναι αδιαμφισβήτητος.
Το χειροκρότημα ήταν απλούστατα η επιβεβαίωση της δουλοποίησης.