Θυμίαμα λίβανον
Ὠ θνητοῖσι δικαιοτάτη, πολύολβε, ποθεινή,
ἐξ ἰσότητος ἀεί θνητοῖς χαίρουσα δικαίοις,
πάντιμ’, ὀλβιόμοιρε, Δικαιοσύνη μεγαλαυχής,
ἥ καθαραῖς γνώμαις αἰεί τά δέοντα βραβεύεις,
ἄθραυστος τό συνειδός· ἀεί θραύεις γάρ ἅπαντας,
ὅσσοι μή τό σόν ἦλθον ὑπό ζυγόν, ἀλλοπρόσαλλοι,
πλάστιγξιν βριαρῆσι παρεγκλίναντες ἀπλήστως·
ἀστασίαστε, φίλη πάντων, φιλόκωμ’, ἐρατεινή,
εἰρήνη χαίρουσα, βίον ζηλοῦσα βέβαιον.
αἰεί γάρ τό πλέον στυγέεις, ἰσότητι δέ χαίρεις.
ἐν σοί γάρ σοφίη ἀρετῆς τέλος ἐσθλόν ἱκάνει.
κλῦθι, θεά, κακίην θνητῶν θραύουσα δικαίως,
ὡς ἂν ἰσορροπίησιν ἀεί βίος ἐσθλός ὁδεύοι
θνητῶν ἀνθρώπων, οἳ ἀρούρης καρπόν ἔδουσιν,
καί ζώων πάντων, ὁπόσ’ ἐν κόλποισι τιθηνεῖ
γαῖα θεά μήτηρ καί πόντιος εἰνάλιος Ζεῦ.