Θυμίαμα μάνναν
Εὐδύνατον καλέω Νίκην, θνητοῖσι ποθεινήν,
ἥ μούνη λύει θνητῶν ἐναγώνιον ὁρμήν,
καί στάσιν ἀλγινόεσσαν, ἐπ’ ἀντιπάλοισι μάχῃσιν,
ἐν πολέμοις κρίνουσα, τροπαιούχοισιν ἐπ’ ἔργοις,
οἷς ἄν ἐφορμαίνουσα φέρῃς γλυκερώτατον εὖχος.
πάντων γάρ κρατέεις· πάσης δ’ ἔριδος κλέος ἐσθλόν
Νίκῃ ἐπ’ εὐδόξῳ κεῖται, θαλίῃσι βρυάζον.
ἀλλα μάκαιρ’, ἔλθοις πεποθημένῳ ὄμματι φαιδρῷ,
αἰεί ἐπ’ εὐδόξοις ἔργοις κλέος ἐσθλόν ἄγουσα.