Θυμίαμα λίβανον
Δεῦρο, Τύχη, καλέω σ’, ἀγαθήν κράντειραν ἐπ’ ευχαῖς,
μειλιχίην, ἐνοδῖτην, ἐπ’ εὐόλβοις κτεάτεσσιν,
Ἄρτεμιν ἡγεμόνην, μεγαλώνυμον, Εὐβουλῆος
αἵματος ἐκγεγαῶσαν, ἀπρόσμαχον εὖχος ἔχουσαν,
τυμβιδίην, πολύπλαγκτον, ἀοίδιμον ἀνθρώποισιν.
ἐν σοί γάρ βίοτος θνητῶν παμποίκιλός ἐστιν·
οἷς μέν γάρ τεύχεις κτεάνων πλῆθος πολύολβον,
οἷς δέ κακήν πενίην, θυμῶ χόλον ὁρμαίνουσα.
ἀλλά, θεά, λίτομαί σε μολεῖν βίω εὐμενέουσαν,
ὄλβοισιν πλήθουσαν ἐπ’ εὐόλβοις κτεάτεσσιν.