Θυμίαμα μάνναν
Λικνίτην Διόνυσον ἐπ’ ευχαῖς ταῖσδε κικλήσκω,
Νύσιον ἀμφιθαλῆ, πεποθημένον, εὔφρονα Βάκχον·
νυμφέων ἔρνος ἐραστόν, ἐϋστεφάνου τ’ Ἀφροδίτης,
ὅς ποτ’ ἀνά δρυμούς κεχορευμένα βήματα πάλλες
σύν νύμφαις χαρίεσσιν, ἐλαυνόμενος μανίησιν
καί βουλῆσι Διός πρός ἀγαυήν Φερσεφόνειαν
ἀχθείς ἐξετράφης, φίλος ἀθανάτοισι θεοῖσιν.
εὔφρων ἐλθέ, μάκαρ, κεχαρισμένα δ’ ἱερά δέξαι.