Ο τελευταίος αυτός Πόλεμος περιτυλίγεται σε ομόκεντρους δακτυλίους και σφραγίζει συνθετικά τη γη βάλλοντας τα θεμέλια της ανθρώπινης ύπαρξης, παντού και όλα τα φρούρια που θεωρούνταν απόρθητα μέχρι πρότινος εκποιούνται δολερά, οι αντιμαχόμενοι οικουμενικοί κηδεμόνες είναι οι κύριοι πολιορκητικοί αντιπερισπασμοί ωσότου εδραιωθεί η επαυξημένη παρακρατική κυψέλη των ελύτρων, τα σενάρια προσυμφωνημένα με συγκεκριμένους αντισφαιρικούς κανόνες εμπλοκής, υποδυόμενοι αξιώματα και κοινωνικά αξιότιμους ρόλους τα υποκινούμενα κορον-αθύρματα φθείρουν τις ψυχικές και νοητικές δυνάμεις για να σιγουράρουν το ντόμινο αλλήλων, κουκουλοφόροι και αμεταμφίεστοι γελωτοποιοί οργιαστικά μέρη έτοιμα να μπρουμυτίσουν αυτίκα στα βαριά ύδατα της πυρηνικής προπαγάνδας, η οποία δεν έχει καμία απολύτως πρακτική αξία, ως γνωστόν τα πυρηνικά (αν υπάρχουν τέτοια, ραδιενέργεια κλπ.) έχουν κινδυνολογούσα αξία μόνον.
Υπάρχει κεντρικός συντονισμός για την αλλαγή της σκολασμένης κλιματοβάρδιας, ακόμα και η απόξερη σποδός το νιώθει, γι’ αυτό οι εστίες και η διάρκειά τους ρυθμίζονται διά και επί μακρόν σχετικά, ώστε να προετοιμάσουν τα στημένα φερέφωνα· τούς μισθωμένους ηλίθιους, τούς αποκτηνωμένους ακτιβιστές, τούς λοβοτομημένους ιδεολογικοπολιτικά αστικούς στρατούς, τούς θεολογικούς χασάπηδες και όσοι πολλοί δυστυχώς πλανημένοι εθελοτυφλούντες δικαιούνται και επιζητούν διακαώς με σπαραξικάρδιο ζήλο την τελική τους λύση μωρόπιστα, σε δόσεις ή εφάπαξ, το αλγεινό δέλεαρ συντηρεί αρνητικά η σαρκασμοπιτυοκάμπτουσα ψευδαίσθηση: βρε δεν είναι καν νομίζεις οράς; Αράδες χειριστικής λογοδιάρροιας μετ’ ευθύνης… μη χαθεί η πετυχημένη συνταγή, οι δεξιοί οι αριστεροί στο νηπιαγωγείο της αφασικής πολιτικής η Κρυψιγαμία, σε συνδυασμό με την απληστία των άβατων παραγορών και φόλες, εκτέμνουν υπο-προσπολιτισμό.
Παγίδες πολλές, στις οποίες οι ιθύνοντες έχουν ποντάρει τελικώς σε θεάματα ανθρωποφαγίας κι όλων των ειδών κλαστικά ανοσιουργήματα, δίκην λάγνας ερπετολογικής θυσίας, έχει γίνει μεγάλη προετοιμασία σε όλα τα επίπεδα πλύσης και κρεμάσματος, θηλιά στον ίδιο σκοπό οι ανάλογες δυστοπικές ταινίες και συνάμα η αβάσταχτη (μουσική) ηχορύπανση καθ’ οδόν κρούσεις ανά κρούσματα κι άλλες υπομειδιούσες συχνότητες, έτσι υπολογίζουν να κλείσουν αυτήν την γύρα υπνωτισμού, με νεκροζώντανα και ηλεκτρονικά πιστωμένα κινούμενα των δεκαπέντε λεπτών.
‘Blade runner (Α1982)’ το πρώτο, από περιέργεια κάθισα και το είδα ξανά πρόσφατα, αποστασιοποιημένα μικροσκοπικά, αν αυτή δεν είναι ταινία αποδόμησης τότε σίγουρα δεν γυρίστηκε από ανθρώπους, μοιάζει να φτιάχτηκε από υψηλόβαθμους αξιωματικούς εχθρικού στρατού εκπαιδευμένους με κάθε φανταστικό και μη τρόπο στην νοητική αλλοίωση, κοινό στο είδος αυτών των ταινιών ο ήλιος είναι πάντα σβηστός δεν άρχει, κάτι έγινε και χάθηκε το φυσικό φως, στα φιλμ με βρικόλακες πάλι πρέπει να φυλάγονται αλλιώς καίγονται από τις ακτίνες του Ακάμαντα. Τρύπα του όζοντος, καρκίνος του δέρματος, κλιματική χειραγώγησις κλπ. φόβητρα επιστρατεύονται μύρια, να πειστούμε για να αποδεχτούμε την οριστική νυξ ως την νέα κανονικότητα, το αδυσώπητο μίσος τους για το Φῶς αρχαίο και κακοφορμισμένο μολύνει κακοσμεί τον αέρα και κάθε υφή του άβιου-βίου, η στάση αυτή δεν είναι καθόλου εύκολο κοντά αδύνατον να εξηγηθεί με ανθρώπινα μέτρα και σταθμά.
Η τοξική αυτή θέαση του κόσμου μας γαλούχησε 1-2 γενιές στις δεκαετίες των ’70 και ’80, ούτω διαμόρφωσαν μια αόριστη και άμετρα θολή μετα-νεο-φουτουριστική άποψη για την ζωή, δηλαδή λάμα-ρίνα ξεγάνωτη με επίχρισμα σωσία-ληστρικής ντισκοτσιφτετελέ πανώλης και παραπαίουσας κουτορνιθιάς Κλικ, θλιβεροί όλοι αυτοί οι σινεφίλ και ειδικά οι μπασμένοι στο μοντάζ της κριτικής, περιχαρείς για την αναλυτική τους δεινότητα και συνεπαρμένοι από την φωνή τους, περιφέρονται προπαγανδιστικά φλύαρα συλλεκτικά εκθέματα σάμπως από την κρύπτη υπηρεσίας εξήλθανε των σκοτεινών μαέστρων της παραπλάνησης, οι κασσιτεροφόροι εντυπωσιοθήρες αντι-γυαλίζονται στο μότο ‘το μαμουνίζειν εστί φιλοσοφείν’ (Αγνώστου).
Ξέφρενη η παραμόρφωση γίνεται νόρμα διαρρηκτική.
Παραμπρός η Ντίσκο -παραφυάδες τε- ήταν είναι όπλο μαζικής καταστροφής, προλείανε το έδαφος παράκαμψε το λογικό εν χορώ και κατέκαψε όλες τις ταυτότητες, με άρμα την ηδονιστική λιγούρα δουλοποίησε ρυθμικά τα αυτάρεσκα πλήθη προκαλώντας την ρουτίνα του δυτικού ανεπτυγμένου ανδρείκελου, για να φτάσουμε στα σημερινά υποτρίζοντα υποχείρια και την μεταβούτα στον λερναίο πολτό, δημοπρατικά.
Αν ο καθένας μελετούσε την έντεχνη διαπλοκή πίσω από τα φώτα, με τους μουσικούς παραγωγούς και τις δισκογραφικές, πολύ πιθανόν να μάθαινε την πραγματική ιστορία των τελευταίων πενήντα και χρόνων, παρά μελετώντας ντουζίνες βιβλία κατεστημένης ιστορίας, συμπτωματικά η εξάπλωσή της στην Ευρώπη ξεκίνησε όπου υπήρχαν βάσεις του ΝΑΤΟ (Γερμανία, Ιταλία, αλλά στο παιχνίδι μπαίνουν σβέλτα σε δεύτερο χρόνο Γαλλία, Αγγλία κ.α.), για τους εύπιστους χορευταράδες λογικό φαίνεται αφού έρχεται από την Αμερική, αλλά, ότι πρωτοεμφανιζόμενο από τα συγκεκριμένα προπάντων κανάλια πρέπει να ελέγχεται διπλά και περισσότερο έτσι όταν δηλώνεται γλυκά «τυχαίο», «μοιραίο», «ταλαντούχο» ή, το άνευ νοήματος πλην πετυχημένο ψηφοθηρικό, ‘έμεινε στην κορυφή για… χρονομετρικό-ηχομποτιλιάρισμα’, ακόμη ένας καλεργικός βραχίονας φυτευτής απόκρυφων υποβολείων εκεί που δεν το(ν) βάνει ο νους, χαρακτηριστικό παράδειγμα τα βίντεο κλιπ, όπως αυτό: ‘Cerrone - Supernature (Α1977)’, η γενιά της εποχής τηρούσε τον φετιχισμό διέκρινε τον σαδισμό και τον κεκαλυμμένο μισανθρωπισμό στην ανάγλυφη έρημο της υπερχειλίζουσας ζωολατρίας, τώρα στο 12024 γνωρίζοντας τα γεγονότα και τον ερεβώδη σχεδιασμό διαβάζουμε αλλιώς την κινούμενη εικόνα, τούς πραγματικούς λόγους πέρα από την επιφάνεια με τις χάντρες και τα πρόστυχα καθρεφτάκια της τεχνολογικής μαστροπείας.
Αποκτηνωτική επιστημονική αγυρτεία 4/4.
Η δεκαετία του ογδόντα σχεδιάστηκε να λειτουργήσει ως χρονοβιολογικό νησί κλινική των ανεπούλωτων περίσσιων, αντίφεγγο της Ιθάκης για τον επερχόμενο παγκόσμιο νόστο, ένα Εικονικό Σημείο-Τύμβος Αναφοράς, στο εξής ΕΣΤΑ.
Η ανύψωση του βιοτικού επιπέδου σ’ ολόκληρο σχεδόν τον λεγόμενο δυτικό κόσμο και όχι μόνο στην πράσινη Ελλάδα όπως επιμένουν να δοξολογούν τα απολιθωμένα κομματόσκυλα, αυτήν την περίοδο είναι βάσιμη, η παγκόσμια γαυριασμένη συγκυρία είναι ενορχηστρωμένη και στην πραγματικότητα πρόκειται για το τάισμα της γαλοπούλας των δικαιωμάτων, έχοντας την πολυτέλεια της κάτοψης του χρόνου μπορούμε να επιβεβαιώσουμε, εκτός κι αν πιστεύουμε ακόμη στην τυχαιότητα συγκεκριμένης κατεύθυνσης σε βάθος άπειρου χρόνου, ήγουν ‘τάξη από το χάος αλά μενού’ λαϊκιστί ‘ordo ab chaos à la menu’.
Στο έργο ‘Μάθε παιδί μου γράμματα (Α1981)’, ο αγανακτισμένος και φαλακρός πλέον νεαρός μεταδίδει τον κουρνιαχτό χάρτη που άκουσε από έναν συμφοιτητή και φίλο κάποιου εφοπλιστή, ρεαλπολιτίκ: ‘ο ορυκτός πλούτος της καθυστερημένης Ελλάδος, είναι η προίκα της ανεπτυγμένης Ευρώπης’.
Σήμερα ακόμα και αυτό μάς φαίνεται ληγμένο σε αντιπαραβολή με τον μετανθρωπισμό του Α21ου αιώνα, μήπως όμως είναι ακριβώς το ίδιο; Ναι; Ο κεντρικός σχεδιασμός και οι ατζέντες σε πλήρη ανάπτυξη, στυγνή λεηλασία όλων των περιουσιακών στοιχείων και γενοκτονία οριστική διαγραφή μνήμης, όπως και το περιβόητο ηλιακό φλας που γαζώνει πισωβελονιά την ξεχειλωμένη αγορά. Η πανδειμία γεγές, οι πόλεμοι, ο μετανθρωπισμός και όλα τα υπόλοιπα συναπαρτίσματα είναι ενεργούμενοι αποπροσανατολισμοί και θυσιαστικό πέτσωμα, ο στόχος αναλλοίωτος η πίτα κατά φαγωμένη από καιρό απελέκητα ειδώλια του θανατολάγνου σκαιού ναρκοθεάτρου.
Οι διαφημίσεις παρουσιάζουν ιλαροτραγικά ανθρωποειδή να χορεύουν και να τραγουδούν ασκαρδαμυκτί για το γιαουρτάκι της σφουγγαρίστρας διασκεδάζοντας την δουλεία ψυχαναγκαστικά το χαίρεσαι! Εγγυημένο φαινόμενο οιωνός σημάδι κατάπτωσης, φοριέται πια ο σκατάς ολόσωμο ρυγχοειδές, αχ τέλεια! Μήτε σεκόντο το σφυρίζεις.
Το μέλλον προαναγγέλλεται διά βίου βιντεοσκοπώντας-εντυπώνοντας το παρόν να γέρνει μονόπαντα.
Ελάχιστοι παρατήρησαν την υφέρπουσα επιστροφή! -μάλλον είμαι ο πρώτος που τ’ αναφέρει- Όταν άρχισε η κρίση του ‘Α2010’, ημιαυτόματα γυρίσαμε μουσικά στην δεκαετία του ογδόντα, λες και ήταν η πιο φυσιολογική αντίδραση, λες και θα έφερνε πίσω τα κλοπιμαία, ξεκίνησε από το ράδιο και έπειτα μεταπήδησε με τους ίδιους ραδιοφωνικούς παραγωγούς που δουλεύανε και δισκο-παίκτες οι περισσότεροι, σε μια μέρα η λαίλαψ σάρωσε τα σούπερ μάρκετ και κατόπιν όλα τα πρωϊνάδικα και μαγαζάκια υιοθέτησαν τον συρμό του τρόμου της χέρσας επανάληψης δεκτικά κι αγαπησιάρικα, «νέοι» και άφραγκοι πάλι μωροί, συνεχίζεται ίσαμε αυτού· η αλαφροΐσκιωτη μηχανική.
Ουχί αυτοσχεδιασμός, μ’ ανελέητη προμελέτη ματα-θύουν κι απολύουν.
Συνεπώς το ΕΣΤΑ είναι μηχανική συναισθηματικής νοημοσύνης, με στημένη χρονο-σαγήνη στην περίπτωσή μας συγκεκριμενοποιημένη στο φάσμα της δεκαετίας του ογδόντα, όπου μεταφορτώνεσαι ανεπαίσθητα με την επήρεια της μουσικής στον φαντασιώδη καταπραϋντικό ιστό, το μυαλό συμβάλλει δημιουργικώς· αφομοιώνεται στην εγκύστωση/λαθροβίωση ενώ παράλληλα αναπροσαρμόζει στα σπλάχνα τις αισθήσεις με τις μικρολεπτομέρειες στην εικόνα-χώρο που τόσο ευεργετικές είναι για την μνήμη και τον ψυχισμό, ο νόστος λοιπόν αφορά το ευτράπελο συναισθηματικό μας νιώσμα (θετικό ίσως) σε σχέση και με τα πρόσωπα και άλλα γνωρίσματα στην δεδομένη χρονική στιγμή-περίοδο. Το άτομον δεν δύναται να επιστρέψει ποτέ και πουθενά, η επάνοδος είναι ίδιον της ψυχής.
Ως εκ τούτου το ΕΣΤΑ είναι το αντίθετο του Νόστου, μιμούμενο την φυσιολογική κίνηση επιστροφής· ανώσεως της ψυχής στο ΟΛΟΝ ΦΩΣ, ξελογιάζει το ακόρεστο επιθυμητικό και με συνεργό το άγχος εκτρέπει σε αποτρόπαιους παραλογισμούς καλύπτοντας ταυτόχρονα τα ίχνη, συναισθηματικά.
Ωστόσο ούτε θρησκευτικός είναι, αλλά η ανίερη συμμαχία τον πλασάρει ιερο-γραφικά, γιατί είναι ευκολότερο να ελέγχεις το αίμα και τις ροές όταν κατέχεις τα ιερατεία, πρώτα κιόλας διείσδυσαν σ’ αυτά παλαιόθεν όπως και στην λεγάμενη, πολιτική, κατασκευάστηκαν προαναχωματικά τζάκια-φυτώρια-σκολειά, φασόν παράγονται οι περισπούδαστοι κυκλώπειοι κηφήνες, ενώ στα ΜΜΕ βασιλεύει το αχ-αγγαρεμένο δεικτικόν μισο-προλεταριάτο της πολυκομματικής ζερβοδέξιας Φουφουτίας του εκ-πεταλωμένου κέντρου, με την σ-συμπλεγματική δακρύβρεχτη κροκοδείλια ευφράδεια υποτίτλου, κυρά Ξεκατίνα Λούτσα-Γλοιού Πομπογάνα.
Δεδομένο τα ελεγχόμενα ιερατεία, άρα και όποια προφητική κουβέντα ή άλλη «παράγεται» από δαύτα, ποιον εξυπηρετεί τελικά η παρα-ακολούθηση αυτών των μοιρολατρικών πατημασιών στο προκαθορισμένο σωτήριο μέλλον της αποχαύνωσης και του αφοπλισμού από κάθε πνευματικότητα και νόηση· για την αγάπη των εχθρών(!), (παρερμηνεύοντας πάλι τους προγόνους και τον Ξένιο Δία: ξένος είναι ο Έλληνας από άλλη πόλη και η ὑψηλή προστασία αποσκοπεί στην ευρυθμία της κοινότητας), ποιοι είναι οι πραγματικοί κατασκευαστές αυτού του χιμαιρικού δούρειου ίππου των πιστών αυτοχείρων;
Το κατασπάσιμο του χρόνου είναι η ριζοσπαστική συντριβή της μνήμης, ο ιδανικός τρόπος για να κατασκευάζεις άρριζους γενίτσαρους και αμνήμονες πράκτορες παντός τύπου και φυράματος. Ο χρόνος μετράει από την αρχή! Αφέτης λογίζεται πάντα η τελευταία μεγάλη καταστροφή, ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνος συνέβη 12024 έτη προτού, θέτοντας έναν άσσο μπροστά από την ισχύουσα ημερομηνία ενοποιούμε τον Ελληνικό χρόνο και την ανθρώπινη ιστορία συλλήβδην ακραιφνώς και αψευδώς, οι λεπτολόγοι θα μετρήσουν ενδεχομένως κάποια απόκλιση εκατό πάνω διακόσια κάτω ίσως μάλιστα και περισσότερα. Όμως, από την άλλη, η μέθοδος του άσσου, μάς λύνει τα χέρια γιατί γίνεται εύκολα κατανοητή από όλους χωρίς επιπρόσθετους υπολογισμούς και οπωσδήποτε είναι σωστότερη από οποιαδήποτε λήθη ασκήθηκε εδώ και χιλιάδες κλεμμένα χρόνια.
Εχθρός διαχρονικά η Ελληνική γλώσσα και παράδοση, οι πρωτόγονοι ονοματοδότες, των αριθμών, του χρυσού κανόνα, των πλανητών, Δύσης - Ανατολής - Βορέου - Νότου, των τεχνών, των επιστημών, οι εραστές του Θείου Κάλλους! Ποιοι; Οι Έλληνες Θεοί! Οι Έλληνες, ε! Αυτοκράτειρα παιδεία, οι ένθεοι, ο λόγος, τα αρχαιολογικά ευρήματα και οι γραπτές πηγές που οι αρχαιότερες χαίρουν όπως πάντα ελληνικώς και καταρρίπτουν τους σαβανοπαραμυθάδες ―άσπονδος όποιος έχει απομείνει με νου.
Διότι πώς είναι δυνατόν κι ας πάρουμε μοναχά ένα παράδειγμα απ’ τα χιλιάδες! Ο Πλούταρχος (περ. 10040 - 10120) στον (101ον) Ελληνικόν αιώνα γράφει στο ‘ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΜΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΩ ΚΥΚΛΩ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ’ για την «άγνωστη» ‘Μεγάλη Ήπειρο’ (Αμερική), που κατοικείται στο μεγαλύτερο μέρος της από Έλληνες και τον ακριβή τρόπο πλεύσης του ‘Κρονίου πελάγους’ (Ατλαντικός ωκεανός).
Ποντοπόροι από πολλές ελληνικές πόλεις διαπλέουν κάθε τριάντα χρόνια σταθερά επί εκατοντάδες συν ενιαυτούς πριν· αλλά και κατά την διάρκεια της εποχής τού Πλουτάρχου εξακολουθούσε το ταξίδι και οι μεγαλοηπειρώτες να ’ναι βούκινον σ’ ολόκληρην την Ρωμαϊκήν επικράτεια. Αντίστροφα προσγενόμενη συντέλεια-χλεύη;!
Τι έγινε πότε σταμάτησε και ταυτόχρονα σβήστηκε από την συλλογική μνήμη; Ασύνδετον όλο το χρονικό διάστημα έως την επίσημη ειπαν-ανακάλυψη από τον Κολόμβο το 11492, πού τι τρικ παίζει δα στα αλήθεια;
Μα το μονοδραματικό σλογκανάκι συνεχίζει να κτυπά επικρουστικά στο γανιασμένο χείλος της αδιανοησίας ‘για να δημιουργήσεις κατιτί σα-νέο πρέπει να καταστρέψεις το αρχαίον’, σ’ ανθρώπινη κατάσταση αυτό σημαίνει σφαγή και αμνησία, εφαρμοστό και αντιστρόφως.
Αποσύρονται κειμήλια, καθαρίζω το περιβάλλον, Ο παλιατζής, Πετάμε!