Σύρμα νύχτα στη βιτρίνα πήγες που χάζευες ολημερίς παροδίτης, ανοίγεις στα μουλωχτά τρύπα στο γυαλί με το διαμάντι που «δανείστηκες» απ’ ένα φίλο, κάθεσαι στο μάρμαρο τάχα αδρανής και στη ζούλα ξηλώνεις το πουλόβερ λάου λάου σαλιαρίζοντας λάγνα, μάζεψες το μαλλί σηκώνεσαι κοιτάς το είδωλο και ξεγλιστράς τσιτσίδι.
